Hechtingsproblemen
Een goede band tussen moeder en kind is ontzettend belangrijk. Onderzoek wees uit dat de lange termijn effecten van slechte binding niet gering zijn. Een slechte hechting kan bijvoorbeeld leiden tot astma en dit is nog maar één voorbeeld. Maar wat is hechting en wat als je achteraf merkt dat er toch iets niet goed ging? Heb je dan gewoonweg pech? Nee!
Hechting heeft alles te maken met een basis gevoel van veiligheid.
Als baby ben je totaal overgeleverd aan de zorg van je ouders. Je moet daar op kunnen vertrouwen. Zij zorgen dat je veilig kunt slapen, dat je gevoed wordt, dat je schoon, warm en droog bent...
Uit onderzoek en jaren ervaring van hechtingsdeskundigen blijkt dat als een kind goed gevoed wordt het niet voldoende is voor een goede hechting. Het is belangrijk dat tijdens het voeden, het kind omhult wordt, dat het voelt dat het veilig is. Dat het baby'tje contact maakt met de huid van de ouder tijdens het voeden. In het geval van borstvoeding is er in ieder geval het contact met de borst. Maar zelfs dat is niet persé voldoende. De moeder kan, zoals ik dat ooit een moeder zag doen, het kindje naast zich leggen en over het kind heen buigen om de borst te geven. Instinctief weet het kindje dat het niet zeker is of het ineens zou kunnen vallen.
De wijze van omhulling, goed vasthouden, is daarom essentieel tijdens de voeding.
Als het kindje zich niet veilig voelt, angst voelt, heeft dat gevolg voor de hechting.
De gevolgen van slechte hechting;
- De linkerhersenhelft raakt onderontwikkeld waardoor je een grotere kans hebt op het krijgen van depressie.
- Het limbische systeem raakt overgevoelig waardoor je een grotere kans krijgt op het ontwikkelen van angststoornissen, denk bijvoorbeeld aan faalangst.
- De hippocampus groeit minder, wat kan leiden tot leer- en geheugenproblemen
Uit onderzoek met aapjes die helemaal geen echt contact hadden maar gevoed werden door een surrogaat vachtje met warmte, bleek dat deze aapjes na enkele weken stierven. Er was dus warmte en voeding. Waardoor stierven deze baby-aapjes?
Ook het ontbreken van de vertrouwde stem en aanwezigheid van de moeder zal daarbij een rol spelen. 9 maanden lang, in de baarmoeder, hoor je de vertrouwde hartslag en de stem van de moeder. Onderzoeken wezen uit dat opname van de hartslag van de moeder het kind rustig maakt en nog altijd is het ook voor volwassenen heel fijn en rustgevend is om naar een hartslag te luisteren.
Probeer het maar eens...
In de baarmoeder
Inmiddels is ook wetenschappelijk bewezen wat wij al lang wisten; een baby in de baarmoeder voelt de emoties van de moeder en zelfs van de vader. Met grote regelmaat belanden cliënten in een regressie in de baarmoeder. Daar herbeleven ze deze gevoelens waar ze nu wel betekenis aan kunnen geven. Destijds als baby had je geen taal, geen referentie, geen ervaring. Daardoor blijven veel mensen met een ongedefinieerd gevoel rondlopen waarvan ze niet weten waar het vandaan komt en hoe ze het zouden moeten benoemen. Als je dit herkent, dan is het raadzaam eens een regressie bij me te boeken.
Gevoelens van de moeder tijdens de zwangerschap worden wel degelijk door de baby gevoeld. Angst van de moeder laten een imprint achter bij het ongeboren kind. En onder invloed van de zwangerschapshormonen zijn er nog al wat emoties, zoals bijvoorbeeld;
Zal ik wel een goede moeder zijn? Zal ik voldoende geld hebben? Mag ik in dit huis blijven wonen? Zal de vader het kind accepteren? Is het wel gezond?
Het ervren van deze gevoelens bij de moeder kan bij het kindje een vaag gevoel van onveiligheid teweegbrengen die een gezonde hechting in de weg staat.
En natuurlijk zijn dit gedachten van elke zwangere moeder wel eens heeft, maar een voortdurend piekeren is anders dan een dagje twijfelen.
Geboorte
Het blijkt dat elke geboorte traumatisch is voor een kind. Stel het je maar eens voor; Alleen al de overgang van de warme donkere baarmoeder naar de felverlichte koude (ziekenhuis) kamer is een enorme shock. Ook het incasseren van de weeën en het passeren van de nauwe doorgang zijn niet niks.
Soms loopt het anders dan je als moeder wenst. Als je in het ziekenhuis terecht komt heb je het niet meer allemaal onder controle. Daarom is het goed daar vooraf over na te denken. Het is voor de latere hechting en ontwikkeling van een kind goed om via natuurlijke weg geboren te worden en daarna direct aan de borst op de huid te worden gelegd. Maar bij keizersnedes, couveusebaby's of andere medische indicaties is dat niet altijd mogelijk. Een goede begeleiding is daarbij belangrijk, zoals bijvoorbeeld kangoeroe-en bij tevroeg geboren couveusebaby's, waardoor ze wel op de huid liggen van vader of moeder.
Ook heftige pijn tijdens de bevalling kan er soms voor zorgen dat je geen goede band met je kindje kan opbouwen. Zelfs als het kindje helemaal welkom is, gebeurt het vaak dat moeders onbewust de baby de schuld geven van de heftige pijnen die ze geleden hebben.
Onbewust kunnen er veel dingen spelen:
- Deze baby is de oorzaak van mijn pijn, slaaptekort, het rare onbekende opgezwollen lichaam
- Deze baby is niet wat ik voelde in mijn buik, ik mis mijn zwangere buik
- De angst of zorgen van artsen, vroedvrouw of verpleegkundigen zijn bewust of onbewust door de moeder opgemerkt, waardoor de moeder zich op onbewust niveau 'onthecht' van het zojuist geboren kindje. Uit angst dat er misschien iets mee is.
- Deze baby is de oorzaak van de verslechterde relatie met de partner.
In het ergste geval kunnen deze gevoelens er bijvoorbeeld toe leiden dat er geen affectie is, en soms tot negeren en afwijzing. Of de moeder wil het kindje zelfs bewust kwaad doen.
Hopeloos verprutst?
Heb je het idee dat het kwaad reeds is geschied en je er nu achteraf niets meer aan kunt doen? Het goede nieuws is: Nee, dat is niet waar. Gelukkig kun je er nog wel wat aan doen.
Als je het idee hebt dat je geen goede hechting met je kind hebt kunnen krijgen, kun je gelukkig nog altijd veel doen om die band te herstellen. Je kunt een sessie hechtingstherapie volgen waarbij je samen met de hechtingsexpert technieken toepast die je helpen om de band met je kindje te versterken. Dit kun je als moeder alleen doen zonder dat je hiervoor je kind hoeft mee te nemen. Hoe mooi is dat?
